دعا از نیزه ی تیز ، برّنده تر است

(امام صادق-علیه السّلام؛ اصول کافی ، کتاب الدّعاء)

امام صادق(ع) فرمودند:

«خداوند به ابراهیم(ع) وحی نمود که برای او فرزندی متولّد خواهد شد. آن حضرت این موضوع را(با همسرش) ساره در میان گذاشت.

ساره گفت: آیا من فرزندی خواهدم زایید در حالی که پیر زنم؟

پس خداوند به ابراهیم وحی کرد که : ساره خواهد زایید و فرزندانش (بنی اسرائیل) ، چهارصد سال به زحمت و رنج خواهند افتاد ؛ به خاطر این که سخن مرا رد کرد (و در کار من شک نمود.)»

امام صادق(ع) ادامه دادند:

«هنگامی که فشار شکنجه ها بر بنی اسرائیل به طول انجامید ، چهل صبح به درگاه خداوند گریه ی ناله کردند. پس خداوند به موسی (ع) و هارون(ع) وحی فرمود که بنی اسرائیل را از شرّ فرعون خلاص کنند(و از چهار صد سال،) صد و هفتاد سال را بخشید.»

آنگاه امام صادق(ع) فرمودند:

«شما نیز اگر این کار را بکنید (چهل روز گریه و ناله به درگاه خدای متّعال) ، قطعاً خداوند فرج ما را می رساند؛ ولی اگر چنین نباشد ، امر (فرج) تا آخرین حدّ ممکن به تأخیر خواهد افتاد.»(تفسیر عیاشی ، ج2 ص154)

نویسنده ی عظیم الشّأن کتاب «مکیال المکارم» در ذیل این حدیث شریف ، این گونه توضیح می فرماید:

«یکی از مطالبی که از حدیث یاد شده استفاده می شود این که : ظهور مولای ما حضرت صاحب الزّمان(عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)از اموری است که قابل تقدیم و تأخیر است که به سبب بعضی از اسباب جلو یا عقب می افتد و از جمله اسبابی که زمینه ی جلو افتادنش را فراهم می سازد ، اهتمام مؤمنین در دعا برای تعجیل ظهور و فرج است.»

«اَللهُّمَ عَجِّل فَرَجَ مَولانا اَلاِمامِ الهادیِ المَهدی اَلقائِمُ بِاَمرِک وَجعَل الفَرَجَه فی هذَا السِنَةِ وَ سَهِّل مَخرَجَه وَ جَعَلَنا مِن خَیرٍ اَنصارِه ی وَ اَعوانِه ی وَ الذّابینَ عَنه وَ المُسارِعینَ اِلَیه فی قَضآءِ حَوائِجِه وَالمُمتَثِلینَ لِأَوامِرِه وَالمُحامینَ عَنه وَالسّابِقینَ اِلی اِرادَتِه والمُستَشهَدینَ بَینَ یَدَیه وَ مُحِبّینِه ی وَ شیعَتِه ی»

.

.

.

                  برای سلامتی وفرج آقا امام زمان یک صلوات بفرست